روز اول

با ایمان توی ماشینم بودیم و داشتیم میرفتیم که کتاب بخریم . موبایلم زنگ خورد . آقای کیانی ، از طرف سگ پزی کودک تماس میگیرم . برای مصاحبه تشریف بیارید . ایمان از خونشون فرار کرده بود و چند روز مهمون من بود . رفتیم آمادگاه کتاب خریدیم ، مثلا میخواستم ارشد شرکت کنم و رفته بودم که کتاب های منبع رو بخرم و خیر سرم بشینم بخونم اما همین زنگ زدن از طرف سگ پزی کودک خودش دلیلی بود که درس خوندن رو فراموش کنم . البته همش بهانه بود . از اول نمیخواستم درس بخونم . همیشه میخواستم موزیسین بشم قبل ترش میخواستم دانشمند بشم بعد دبیرستان به فجیع ترین شکل ممکن پیش رفت و دستم به هیچ جا بند نشد . به زور دیپلمم رو گرفتم توی رشته ای که اصلا نمیخواستمش . همه چی شکل یه فاجعه بود . سال های بدی بود . به زر گیتار خریدم 17 سالم بود و نشستم کلاسیک یاد گرفتم و چقدر تمرین کردم اما خانوادم بازم نزاشتن من برم کنسرواتوری . لعنتیا . سر از اهواز در اوردم توی یه دانشکده فنی . یه ترم بیشتر دووم نیوردم . برگشتم اصفهان توی یه رشته ی مزخرف درسخ خوندم . جهانگردی هم بد نبود . حداقل فان بود اما میدونستم باهاش به هیچ جا نمیرسم . مثل یه معشوقه بود فقط یا یه رفیق باحال و خوشگذرون . سر از هتل ها در آوردم و ظرف میشستم و قهوه درست میکردم و سر میز جلوی مشتری ها میزاشتم تازه گاهی چمدون هاشونم میبردم از طبقات بالا و ده تومن بهم میدادن . هه . بعضی روزا هم رستوران رو جارو میکشیدم . کار سختی بود اما گذشت . سر از جلفا در آوردم و کافی من شده بود و بعدشم سر از آشپزخونه های تهران . .خیلی چرت بود . سال های تو تهران مثل کابوس بود . مثل خواب بود . چقدر وحشتناک بود . بعد دو سال از تهران برگشتم و چند ماه بیکار بودم تا سگ پزی . 

با ایمان برگشتیم خونه و سیگار کشیدیم . ناها ر خوردیم و ایمان رفت خونشون . انگار اشتی کرده بودن . 

مارکوپولو در سرزمین عجایب...